Atzo oheratu nintzenean neu nintzen, neure gorputza neurea zen, betikoa, baina gaur,  esnatzean, konturatu naiz ez naizela ni. Nire gorputza, nire sentimenduak ez dira  nireak, beste norbaitenak direla  esango  nuke, baina ez  nago seguru. Ez   nago  seguru  neu naizen ala ez, agian beti izan naiz horrelakoa. Egiaztatuko dut, neure buruari  galdetuko diot neuk bakarrik dakidan galdera bat, baina ikusten dut  horrek ez daukala  zentzurik. Nola  ez  diot  ondo  erantzungo  nik  bakarrik  dakidan  galdera  bati? Beste  bide bat bilatu behar dut neu naizen ala ez jakiteko. Agian  ispilu  bat lortuko  banu,  ikusiko nuke. Beraz, bila hasten naiz, baina ez dut bilatzen aurkitzen dudana. Agian  ohetik altxatzea lortuko banu zerbait ikusiko nuke. Izan  ere, altxatzean  ikusten  dudan  gauza bakarra izugarrizko altueran nagoela da. Ondoren mugitzea pentsatu dut, baina  lortzen dudan gauza bakarra nire azpian dagoen dorrea mugitzea da. Ez dakit nola,  baina oin bat mugitzen dudanean dorrea aurrera mugitzen denez, korrika  hasten  naiz.  Baina bat-batean zerbaitek behaztopatzen nau eta dorrea jausten  da. Zorionez, neu  izanda esnatu naiz: neure  hankak, ilea, belarriak, buztana…

Markel Sevilla

Ibarrekolanda BHI