Hodeiri bere urtebetetze egunean astronauta kaskoa oparitu zioten eta ordutik ez du askatu. 

“Nagusitan astronauta izango naiz! Nire ama bezala! Nire aitite bezala! Nire birramona bezala! Gauean ilargiari begiratzen orduak ematen ditut. Zaila egiten zait ilargiaren beste aldea nolakoa izango den asmatzea…”

“Igual ez dauka begirik eta horregatik ezkutatzen du”, “lotsatuta egon daiteke”, “beste aldea beltza da, ez dauka ezer”, “zuloz beteta dago”, “lurrak buelta ematen du eta ilargia atzetik doa”, “ez dauka oxigenorik” Ilargiaren alde ezkutua ezagutzeko, lehenik, ikusten dugun aldeari erreparatu diogu. Zer uzten du ilargiak agerian? Eta guk? “Sudurra, begiak, aurpegia, ilea, lepoa, eskuak”.

Ilargiak aurpegi bakarra erakusten digu, baina aurpegi horrek ezaugarri desberdinak ditu. Bata bestearen aurrean jarri gara eta ezkutatzen eta erakusten ditugun atalak behatu, estali, ukitu… ditugu. Bukatzeko, banaka, gure ezaugarriak tentuz begiratu eta bi eta hiru dimentsioetan iruditkatu ditugu.

Gora begiratu eta iluntzen hasi dela ikusi dugu…
Ilargia agertzear dago.